زیستگاه جدید حیات وحش با توجه به تغییرات اقلیمی
در آیداهو، مناظر صخره‌ای از جریان‌های گدازه‌ای قدیمی، قبل از تبدیل شدن به کوه‌های موج‌دار و مخروط‌های پیونیر، به دشت‌های درمنه تغییر می‌یابد. این تصویر زمین‌های وحشی و خصوصی، با مناطقی مانند باقرقره و قزل‌آلای باند قرمز، گورکن و غیره، و حیواناتی مانند گرگ و ولورین، همپوشانی دارد.
اما فقط یک منطقه با تنوع زیستی و حضور زیستگاه‌های کوچک کافی نیست. نخلستان آسپن، پوشش و غذا برای حیوانات مانند گوزن و قاطر فراهم می‌کند. ولی اگر حیات وحش برای دسترسی به آن باید از بزرگراه‌ها و ساخت‌وسازها عبور کند، کمتر پناهگاه و بیشتر خطر وجود دارد. یک منظره باید به مناطق مشابه متصل باشد تا انعطاف‌پذیر باشد.
اندرسون می‌گوید: «حیوانات وحشی تغییرات طولانی مدت آب و هوا را درک نمی‌کنند.» آنها تغییرات ظریف اطراف خود را درک می‌کنند و حرکت می‌کنند نه بر اساس افزایش دما، بلکه به دلیل نیاز به غذا، آب، و پوشش.
هر بهار، حدود 500 پرونگ هورن از منطقه زمستانی خود، از طریق یک گلوگاه در شمال دهانه ماه به غرب آیداهو مهاجرت می‌کنند. این مهاجرت ناشی از نیاز بیولوژیکی به تولید مثل و تغذیه است. این پستاندار پلیستوسن، با توانایی دویدن تا 60 مایل در ساعت، یکی از بلندترین مهاجرت‌های پستانداران بزرگ است. این ارتباط، که سفر 160 مایلی را ممکن می‌سازد، نتیجه تلاش‌ها برای حفاظت از بیش از 95000 هکتار از مزارع خصوصی است.
طبیعت در حال تغییر است و نمی‌توانیم آن را ثابت نگه داریم، بنابراین باید راهی برای حفاظت از آن در حین جابجایی پیدا کنیم.
تمام مناظر اطراف کوه‌های پایونیر آیداهو قوی به دورافتادگی نیستند. برخی، مانند آپالاچی، که از آلاباما تا کانادا می‌تواند در شهرهای پرجمعیت قرار گیرد. دیگران، مانند رودخانه مرکزی پلاته نبراسکا، که شامل چمنزارهای رودخانه پلات TNC است، ارتفاع مناطق کوهستانی را ندارند، اما توپوگرافی پیچیده‌ای دارند که می‌تواند حیات وحش را حمایت کند. حدود 1 میلیون جرثقیل شنی در طول مهاجرت بهاره خود این مناطق را استفاده می‌کنند.
تیم اندرسون نقشه‌ای ترسیم کرده است که به عنوان شبکه سرزمین‌های مقاوم و متصل شناخته می‌شود (نقشه را در صفحه 57 ببینید). این شبکه، نمونه‌هایی از انواع زیستگاه‌ها و 250000 مکان از گونه‌های کمیاب و جوامع منحصر به فرد را در خود جای داده است. این نقشه 33 درصد از ایالات متحده را پوشش داده و نقش اصلی در حفاظت از زمین‌های مقاوم کشور دارد.
اندرسون اعتقاد دارد که ایجاد یک نقشه و حفاظت از زمین دو مسئله متفاوت هستند، اما در این پروژه با یکدیگر پیوند خورده‌اند. این شبکه زمین‌های متصل و مقاوم بر اساس تحقیقات دانشمندان ایالات متحده ایجاد شده و تدابیر حفاظتی مرتبط با آن در حال اجرا است.
تقریباً 44 درصد از این زمین‌ها توسط مالکان مختلف، از جمله عمومی و خصوصی، شامل حق ارتفاق و سایر محدودیت‌ها، مدیریت می‌شوند. آژانس‌های محلی و ایالتی، به ویژه در شرق ایالات متحده، از این شبکه برای طراحی برنامه‌های حفاظتی استفاده می‌کنند.
در سال 2017، ایالت ماساچوست از این شبکه برای تخصیص بیش از 3 میلیون دلار برای حفاظت از منظره‌ها استفاده کرد. این اقدام به حمایت مالی از جنگل بروئر بروک، 1033 هکتار از زمین‌های جنگلی، منجر شد.
TNC در سال گذشته، 4 میلیون دلار برای خرید زمین کوه گلب ورمونت هزینه کرد. این جنگل 3500 هکتاری منجر به حفاظت از حیواناتی چون خرس‌های سیاه و خرچنگ آبی گلو سیاه است.
حفاظت از زمین‌های مقاوم در برابر عوامل آب و هوایی، فراتر از حفظ تنوع زیستی است؛ این زمین‌ها برای مردم نیز حیاتی هستند. این شبکه زمین‌های مقاوم در شرق ایالات متحده، 75 درصد منابع آب آشامیدنی منطقه را فراهم می‌آورد، اکسیژن برای 1.8 میلیارد نفر تولید می‌کند و صنعت تفریحی میلیاردها دلار را پشتیبانی می‌کند. تلاش‌هایی برای حفظ مناطق مانند آلاسکا و هاوایی و همچنین زیستگاه‌های آب شیرین و ساحلی در حال انجام است.
اندرسون همچنان به این نکته اشاره می‌کند که این منظره‌ها بی‌خطر نیستند؛ عوامل مانند آتش‌سوزی و توسعه می‌توانند آنها را تحت تاثیر قرار دهند. اما شناسایی و حفاظت از آنها بهترین راه برای حفظ این میراث طبیعی است. اندرسون معتقد است که «طبیعت در حال تغییر است و ما باید راه‌هایی برای محافظت از آن در این تغییرات پیدا کنیم».
در کتاب پیشگامان، اوسالیوان تجربیات 18 ساله خود را در این منظره به اشتراک می‌گذارد، ابتدا به عنوان مدیر یک مزرعه گوسفند با تمرکز بر حفاظت محیط زیست و حالا به عنوان یک عضو از تیم TNC. او به اطراف منطقه با پیاده‌روی و سواری سفر کرده و از مناظر آن بازدید کرده است، از گوشه‌هایی که برف‌ها به آرامی آب می‌شوند گرفته تا چشمه‌ها، نخلستان‌های صخره‌ای و حتی صخره‌هایی که سایه فراهم می‌آورند.
اوسالیوان اضافه می‌کند: «اگر با سرعت 65 مایل در ساعت در این منطقه رانندگی کنید، به نظر یک تپه قهوه‌ای می‌رسد. اما وقتی نزدیک‌تر می‌شوید، این زیستگاه‌های کوچک زندگی خود را نشان می‌دهند. شاید حتی بخواهید به سمت آنها حرکت کنید.»
